Zwierzęta

Pies domowy – udomowiona forma wilka szarego, ssaka drapieżnego z rodziny psowatych (Canidae), uznana przez niektórych za podgatunek wilka, a przez niektórych za odrębny gatunek opisywany pod synonimicznymi nazwami Canis lupus familiaris lub Canis familiaris. Od czasu jego udomowienia powstało wiele ras znacznie różniących się morfologią i cechami użytkowymi. Rasy pierwotne powstawały głównie w wyniku presji środowiskowej, a rasy współczesne uzyskano w wyniku doboru sztucznego.

Budowa i wygląd

Różnorodność ras psów, zarówno pod względem budowy jak i usposobienia, była obiektem badań m.in. grupy międzynarodowych naukowców z uniwersytetów Utah i brytyjskiego Waltham Center for Pet Nutrition, które należą do korporacji Mars, będącej producentem karmy dla psów. Otrzymane wyniki badań odkryły, że cechy fizyczne jak i charakterologiczne są zależne od genotypu. Badania koncentrowały się na wyszukiwaniu niewielkich różnic w materiale genetycznym, tak zwanych polimorfizmów pojedynczego nukleotydu.
W literaturze kynologicznej są przytaczane systemy identyfikacji ras, które mogą być oparte m.in. na kryteriach ich użytkowości lub na cechach wyglądu zewnętrznego. David Alderton (także Anna Maria Krämer) prezentuje podział ras psów ze względu na ich wzrost oraz masę ciała. Wymiary te, w zależności od rasy, wahają się od. ok. 25 cm do nawet ok. 1 metra wysokości w kłębie. Masa ciała psów jest rozpięta w granicach od 1 kg do ok. 100 kg. David Alderton wprowadza także ogólne rozróżnienie ras psów ze względu na:

• kształt głowy, gdzie wyróżnia trzy podstawowe kategorie:
  • psy okrągłogłowe, głównie zaliczane są tu rasy posiadające krótkie kufy (jak u rasy cavalier king charles spaniel)
  • psy długogłowe, z wydłużonymi kufami (np. whippet)
  • psy o kształcie głowy kwadratowym, o mocnych i krótkich szczękach (np. takich jak u bulmastifa)
• typ uszu, gdzie są wyszczególnione:
  • uszy długie (jak u rasy bloodhound)
  • uszy krótkie (terier czeski), do których zaliczane są uszy łamane, czyli charakterystycznie wywinięte do przodu, tak jak występuje to np. u foksteriera krótkowłosego lub u owczarka szkockiego długowłosego
  • uszy stojące (tego typu uszy występują np. u husky syberyjskiego)
• długość sierści, gdzie rasy psów są podzielone na trzy grupy:
  • psy długowłose
  • psy krótkowłose
  • psy szorstkowłose

Istnieją rasy, w których występują odmiany psów o wszystkich trzech wariantach długości szaty (np. wyżły niemieckie, jamnik), częściej jednak występuje któryś z wariantów w postaci dominującej (liczniejszej), preferowanej przez hodowców, na przykład z powodu lepszej użytkowości rasy o konkretnej długości włosa w określonych warunkach środowiskowych. Powyższy podział nie uwzględnia występowania ras psów całkowicie nieowłosionych (jak np. nagi pies peruwiański) lub częściowo owłosionych (jak np. chiński grzywacz).

 Kot domowy (łac. Felis catus, również Felis silvestris catus lub Felis (silvestris) domesticus) – udomowiony gatunek małego, mięsożernego ssaka z rzędu drapieżnych z rodziny kotowatych. Przez ludzi ceniony jako zwierzę domowe oraz z powodu jego zdolności do niszczenia szkodników. Koty zostały udomowione około 9500 lat temu i są obecnie najpopularniejszymi zwierzętami domowymi na świecie. Gatunek prawdopodobnie pochodzi od kota nubijskiego, przy czym w Europie krzyżował się ze żbikiem.

 

Opis rasy Kot Rosyjski niebieski:

Kot rosyjski niebieski pochodzi z Rosji, z okolic Archangielska nad Morzem Białym. Szczególnie ostre warunki klimatyczne oraz izolacja rasy, sprawiły, że wyselekcjonowała się rasa odznaczająca się pięknym, niebieskim, srebrzącym się futrze. Po II Wojnie Światowej, rasa zagrożona była wyginięciem i tylko dzięki miłośnikom tej rasy udało się odzyskać wzorzec przewidziany przed wojną.

Najbardziej charakterystyczną cechą kota rosyjskiego jest jego futro. Wzorzec dopuszcza jedynie umaszczenie niebieskie lub niebieskoszare, jednolite. Charakterystyczny srebrzysty połysk jest konsekwencją tego, iż końcówki włosów okrywowych nie posiadają pigmentu. W Australii i Nowej Zelandii hodowcom udało się nawet wyselekcjonować odmianę białą i czarną, które nie są jednak uznawane przez felinistyczne organizacje międzynarodowe.

Koty rosyjskie są kotami niezwykle towarzyskimi, umiarkowanie aktywnymi i cichymi. Przywiązują się głównie do jednej osoby, są spokojne i potulne.

Opis rasy Kot Maine Coon:

Maine Coon (lub też Mainkun) powstał z krzyżówki amerykańskiego kota pospolitego z kotem typu angora. Ale oprócz prawdziwej historii wiele powstało legend i mitów związanych z pojawieniem się tej rasy. Według jednej, Maine Coon urodził się z romansu szopa (ang. coon) z dziką kotką z okolic Maine. Inna mówi o tym, że Mainkun przybył do Ameryki na statkach wikingów.

Koty maine coon mają charakterystyczne pędzelki na końcówkach uszu. Dopuszcza się wszystkie odmiany barwne, ale najbardziej popularna jest tabby.

Maine coon jest kotem zrównoważonym, ale jednocześnie aktywnym. Interesuje się wszystkim, co wokół niego się dzieje. Ale woli się bawić sam, nie znosi obecności obcych. Mimo dużej i mocnej budowy nie jest agresywny. Bardzo charakterystycznie miauczy - wydaje serię dźwięków podobnych do treli.